به‌نام خدا
مردمِ شریف ایران، نهادهای مسوولِ جمهوریِ اسلامیِ ایران،
آن‌چه در روزهای پس از انتخابات ۲۲ خرداد ۸۸ و به خصوص شنبه ۳۰ خرداد بر زن و مرد این سرزمین رفت، راحت و خواب را بر وجدان‌های پاک حرام کرد. گروهی از مردم که تنها نارضایتیِ خود را از نتایجِ انتخابات اعلام می‌کردند، با اتکا به اصلِ ۲۷ قانونِ اساسیِ جمهوریِ اسلامی، با مسالمت‌جویی و بدون ایجاد هیچ تهدیدِ جانی و مالی و در غالبِ موارد با سکوت راه‌پیمایی کردند. تظاهرات میليونیِ مردم که بدونِ زد‌و‌خورد و در کمالِ آرامش برگزار شد حجت را بر همگان تمام کرد که هرگاه دولت به سرکوب مردم نپردازد هیچ خشونت و اغتشاشی رخ نخواهد داد و مردم بهتر از هر مقامِ مسوول، امنیت کشور را تضمین خواهند کرد. با کمالِ تاسف، نیروهای منتسب به ارگان‌های نظامیِ کشور با رفتارِ غیر قابل توجیه خود به سلب امنیت از این اجتماعات و کشتارِ مردم با شلیک مستقیمِ گلوله دست زدند. خشونت‌های این روزها بارِ دیگر تجربه‌ی تاریخیِ ملتِ ایران را ثابت کرد که بستن راه برای اعتراضات مسالمت‌آمیز و بررسی بی‌طرفانه این اعتراضات، ثمری جز بر باد دادنِ مشروعیتِ حاکمان نخواهد داشت. به راستی آیا نمی‌شد به جای استفاده از قوه قهریه، از همان ابتدا با برقراری امنیت برای اعتراضات مردمی و با اطلاع رسانی شفاف، به خصوص از رسانه ملی، به حل مسالمت‌آمیز مشکلات پیش آمده اقدام کرد؟
دردآور است که دامنه این حرمت‌شکنی‌ها، دانشجویان، اساتید و محققین این مرز و بوم را نیز در بر گرفته است. تعدی به دانشگاه و خوابگاه‌های دانشجویان و بازداشت جمع کثیری از دانشجویان و متفکران کشور نشان از خاستگاه متحجرانه عاملین این فجایع دارد، که اندیشه اندیشه‌ورزان ما را تاب ندارند و با بستن همه راه‌های ارتباطی، هراس خود را از خبر‌رسانی و آگاه‌سازی مردم عیان ساخته‌اند. بی‌شک، مسوولیتِ اخلاقی، حقوقی و شرعی این برخوردها و سرکوب‌ها نه بر عهده کسانی است که به قصد صیانت از آرای مردم بر تلاش مدنی خود پافشاری می‌کنند، بلکه بر عهده مقاماتی است که فرماندهی این نیروهای خودسر و قاتلین مردم بی دفاع را در دست دارند. آیا مقصر دانستن معترضان و رهبرانی که شعارشان پرهیز از خشونت است، همان روشی نیست که حکومت‌های سرکوب‌گر در موارد مشابه و در توجیه جنایاتشان استفاده کرده‌اند و می‌کنند؟
ما جمعی از فرزندان این آب و خاک که سال‌ها برای اعتلای نام کشور عزیزمان در عرصه‌های علمی فعال بوده‌ایم، سکوت را جایز ندانسته، این جنایات را به شدت محکوم می‌کنیم و خواستار توقف بدون قید و شرط سرکوب و کشتار مردم بی‌دفاع در خیابان‌های شهرهای میهن‌مان و دانشگاهها هستیم. انتظار داریم که دانشجویان، روزنامه‌نگاران و فعالینِ سیاسیِ بازداشت‌شده در روزهای اخیر، هر چه سریع‌تر آزاد شده و مسوولین تعرض به دانشگاهها و اعتراضات مسالمت‌آمیز مردمی مجازات شوند. باور ماست که عدم پی‌گیری مسببان خشونت‌های ۱۸ تیر ۱۳۷۸ و روزهای پس از آن موجب شده است که عاملین آن جنایات جری‌تر و در ابعادی وسیع‌تر، مدنی‌ترین اعتراضات را برنتابند و افسارگسیخته مال و جان مردم را مورد تعدی قرار دهند. از صدا و سیمای جمهوری اسلامی تقاضا داریم با توقف فرافکنی و دادن نسبت اغتشاش‌گر به عامه‌ی معترضان، نقش خود به عنوان رسانه ملی را به خاطر آورد و رسالت خویش در اطلاع‌رسانی بی‌طرفانه و خالی از تشویش و دروغ‌پردازی را جدی بگیرد. تاکید می‌کنیم که از نظر ما فراهم آوردن زمینه برای تبادلِ آزاد اطلاعات و طرح نظرات و عقاید و از همه مهم‌تر امنیت دانشجویان، دانش‌گاهیان و متفکران از وظایف حکومت بوده و ابتدایی‌ترین شرط برای رشد علمی و اجتماعی کشور است. امید است که مسوولان، فرهیختگان و همه ما صبر، سکوت و اجتناب از خشونت را از خواهران و برادرانمان در سراسر ایران عزیز بیاموزیم.
والسلام، تیرماه ۱۳۸۸
مردمِ شریف ایران، نهادهای مسوولِ جمهوریِ اسلامیِ ایران،
آن‌چه در روزهای پس از انتخابات ۲۲ خرداد ۸۸ و به خصوص شنبه ۳۰ خرداد بر زن و مرد این سرزمین رفت، راحت و خواب را بر وجدان‌های پاک حرام کرد. گروهی از مردم که تنها نارضایتیِ خود را از نتایجِ انتخابات اعلام می‌کردند، با اتکا به اصلِ ۲۷ قانونِ اساسیِ جمهوریِ اسلامی، با مسالمت‌جویی و بدون ایجاد هیچ تهدیدِ جانی و مالی و در غالبِ موارد با سکوت راه‌پیمایی کردند. تظاهرات میليونیِ مردم که بدونِ زد‌و‌خورد و در کمالِ آرامش برگزار شد حجت را بر همگان تمام کرد که هرگاه دولت به سرکوب مردم نپردازد هیچ خشونت و اغتشاشی رخ نخواهد داد و مردم بهتر از هر مقامِ مسوول، امنیت کشور را تضمین خواهند کرد. با کمالِ تاسف، نیروهای منتسب به ارگان‌های نظامیِ کشور با رفتارِ غیر قابل توجیه خود به سلب امنیت از این اجتماعات و کشتارِ مردم با شلیک مستقیمِ گلوله دست زدند. خشونت‌های این روزها بارِ دیگر تجربه‌ی تاریخیِ ملتِ ایران را ثابت کرد که بستن راه برای اعتراضات مسالمت‌آمیز و بررسی بی‌طرفانه این اعتراضات، ثمری جز بر باد دادنِ مشروعیتِ حاکمان نخواهد داشت. به راستی آیا نمی‌شد به جای استفاده از قوه قهریه، از همان ابتدا با برقراری امنیت برای اعتراضات مردمی و با اطلاع رسانی شفاف، به خصوص از رسانه ملی، به حل مسالمت‌آمیز مشکلات پیش آمده اقدام کرد؟
دردآور است که دامنه این حرمت‌شکنی‌ها، دانشجویان، اساتید و محققین این مرز و بوم را نیز در بر گرفته است. تعدی به دانشگاه و خوابگاه‌های دانشجویان و بازداشت جمع کثیری از دانشجویان و متفکران کشور نشان از خاستگاه متحجرانه عاملین این فجایع دارد، که اندیشه اندیشه‌ورزان ما را تاب ندارند و با بستن همه راه‌های ارتباطی، هراس خود را از خبر‌رسانی و آگاه‌سازی مردم عیان ساخته‌اند. بی‌شک، مسوولیتِ اخلاقی، حقوقی و شرعی این برخوردها و سرکوب‌ها نه بر عهده کسانی است که به قصد صیانت از آرای مردم بر تلاش مدنی خود پافشاری می‌کنند، بلکه بر عهده مقاماتی است که فرماندهی این نیروهای خودسر و قاتلین مردم بی دفاع را در دست دارند. آیا مقصر دانستن معترضان و رهبرانی که شعارشان پرهیز از خشونت است، همان روشی نیست که حکومت‌های سرکوب‌گر در موارد مشابه و در توجیه جنایاتشان استفاده کرده‌اند و می‌کنند؟
ما جمعی از فرزندان این آب و خاک که سال‌ها برای اعتلای نام کشور عزیزمان در عرصه‌های علمی فعال بوده‌ایم، سکوت را جایز ندانسته، این جنایات را به شدت محکوم می‌کنیم و خواستار توقف بدون قید و شرط سرکوب و کشتار مردم بی‌دفاع در خیابان‌های شهرهای میهن‌مان و دانشگاهها هستیم. انتظار داریم که دانشجویان، روزنامه‌نگاران و فعالینِ سیاسیِ بازداشت‌شده در روزهای اخیر، هر چه سریع‌تر آزاد شده و مسوولین تعرض به دانشگاهها و اعتراضات مسالمت‌آمیز مردمی مجازات شوند. باور ماست که عدم پی‌گیری مسببان خشونت‌های ۱۸ تیر ۱۳۷۸ و روزهای پس از آن موجب شده است که عاملین آن جنایات جری‌تر و در ابعادی وسیع‌تر، مدنی‌ترین اعتراضات را برنتابند و افسارگسیخته مال و جان مردم را مورد تعدی قرار دهند. از صدا و سیمای جمهوری اسلامی تقاضا داریم با توقف فرافکنی و دادن نسبت اغتشاش‌گر به عامه‌ی معترضان، نقش خود به عنوان رسانه ملی را به خاطر آورد و رسالت خویش در اطلاع‌رسانی بی‌طرفانه و خالی از تشویش و دروغ‌پردازی را جدی بگیرد. تاکید می‌کنیم که از نظر ما فراهم آوردن زمینه برای تبادلِ آزاد اطلاعات و طرح نظرات و عقاید و از همه مهم‌تر امنیت دانشجویان، دانش‌گاهیان و متفکران از وظایف حکومت بوده و ابتدایی‌ترین شرط برای رشد علمی و اجتماعی کشور است. امید است که مسوولان، فرهیختگان و همه ما صبر، سکوت و اجتناب از خشونت را از خواهران و برادرانمان در سراسر ایران عزیز بیاموزیم.
والسلام، تیرماه ۱۳۸۸
اسامی امضاکنندگان به ترتیب حروف الفبا
- عادل آهنین، دکتری مهندسی عمران و محیط زیست
- علیرضا ابراهیم، دانشجو دکتری، دانشگاه تنسی ، رشته فایننس
- احسان ابراهیمی، دانشجو دکتری، دانشگاه شیکاگو، رشته اقتصاد، طلا المپیاد ریاضی کشوری ۱۳۷۵
- روح الله ابراهیمیان، دانشجو دکتری، دانشگاه ییل، رشته ریاضی، نقره المپیاد ریاضی جهانی ۱۳۷۵
- مزدا احمدی، دانشجو دکتری، دانشگاه تگزاس آستین، رشته علوم کامپیوتر
- یاشار احمدیان، پسا دکتری، دانشگاه کلمبیا ، رشته فیزیک، طلای المپیاد جهانی فیزیک سال ۱۳۷۷
- سارا اخوان فرد، محقق پسا دکترا در دانشکده پزشکی هاروارد، دکتری ژنتیک مولکولی
- احسان ادبی، دانشجو دکتری، دانشگاه برکلی، رشته برق و کامپیوتر
- امین اربابیان، دانشجو دکتری، دانشگاه برکلی، رشته برق
- آرش اسدپور، دانشجو دکتری، دانشگاه استنفورد، رشته علوم و مهندسی مدیریت
- بهداد اسفهبد، دانشجو کارشناسی ارشد مدیریت دانشگاه تورنتو و مهندس نرم‌افزار شرکت ردهت، رشته علوم کامپیوتر، نقره المپیاد کامپیوتر جهانی ۱۳۷۸ - طلا المپیاد کامپیوتر جهانی ۱۳۷۹
- محمد اسکندری، دانشجو دکتری، دانشگاه کلارک، رشته جغرافیای سیاسی
- هادی اسمعیلزاده، دانشجو دکتری، دانشگاه تگزاس آستین، رشته علوم کامپیوتر
- سید رضا افراز، محقق پسا دکترا دانشگاه ام آی تی، دکتری روانشناسی
- بهمن افسری، دانشجو دکتری دانشگاه جانز هاپکینز، رشته مهندسی برق
- علی افشاری، دانشجو دکتری، دانشگاه جورج واشنگتن، رشته مهندسی سیستم
- پیمان افشانی، پسا دکتری، مرکز الگوریتم برای داده‌های بزرگ، دانمارک، دکتری علوم کامپیوتر، طلا المپیاد ریاضی کشوری
- نیایش افشردی، محقق ممتاز موسسه فیزیک نظری پریمتر و دانشگاه واترلو کانادا، دکتری اخترفیزیک، نقره المپیاد فیزیک جهانی ۱۳۷۵
- آرش افکنپور، دانشجو دکتری، دانشگاه آلبرتا کانادا، رشته علوم کامپیوتر
- کیارش امیری، دانشجو دکتری، دانشگاه رایس، رشته برق
- امين امين زاده گوهری، دانشجو دکتری، دانشگاه کالیفرنیا برکلی، رشته برق، طلای المپیاد ریاضی جهانی ۱۳۷۹
- امید امینی، محقق, اکول نورمال سوپریور پاریس، دکتری علوم ریاضی، طلا المپیاد ریاضی جهانی ۱۳۷۷
- علی امینی، مدیر گروه تحقیقاتی پیش بینی و بهینه سازی در آمریکا آنلاین، دکتری برق
- وحید انتظاری، پژوهشگر مرکز مطالعات پیشرفته ارتوپدی، دانشکده پزشکی هاروارد ، دکتری ارتوپدی
- شایان اویس قرن، دانشجوی دکترا دانشگاه استنفورد، رشته مدیریت، طلای المپیاد جهانی کامپیوتر۱۳۸۳ نقره المپیاد جهانی کامپیوتر ۱۳۸۲
- مریم اهری، رزیدنت، پزشک
- رضا ایمانی آسرایی، دانشجو دکتری دانشگاه بث انگلستان، رشته مهندسی مکانیک، طلا المپیاد فیزیک کشوری ۱۳۷۴
پریسا باباعلی، استادیار مهمان دانشگاه شهر نیویورک، دکتری ریاضی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر